maandacht/waandacht

Paradox van de allenige moeder: je helemaal lam moederen,  alles (klussen, vrienden, werk) uitstellen als de kindjes er zijn. Compleet uitgejuiced zijn als ze  vertrekken.

's Morgens wakker worden en denken "ik ben alleen vandaag, ah, nu kan het gaan gebeuren" en wel kunnen huilen omdat ze vanavond niet thuiskomen. Niet hier thuiskomen. En morgen ook niet.

Daar dan nog slapper van worden et merde.

Zoals ik eerder al verzuchtte: "vivement la semaine que je puisse me reposer un peu".