Jaren geleden kreeg ik van collega D, setdresser en dus professioneel shopper/trendhopper, een intrigerend pakje. Het was slagerstijl ingepakt, compleet met prijs/gewicht etiket en rook zwoel, bedwelmend.
Daarin zat mijn eerste Lush zeep. Een donkerbruine, licht opgekrulde driehoek pure luxe.
Al minstens even lang geleden had ik het gebruik van handzeep (ge weet wel pompfacons en flesjes) afgezworen. En wel hierom: click.
Onlangs kwam ik nu toch eindelijk ne keer van mijnen heuvel naar de échte stad afgezakt, herkende het logo van vriend D's zeepke en werd binnengezogen in een parallelle wereld.
Ik weet het wel, het is een marketingtruck. Ze geven je een goed gevoel en ondertussen kloppen ze het geld uit je zakken en ontstaat er een blinde vlek ter hoogte van je eco-ethische principes.
Ja ik kocht, maar ik kreeg ook aandacht en uitleg en samples en een krantje en een boel producten waar ik blij mee ben.
Blij omdat die producten gewoon goed én anders zijn, lekker ruiken én mooi zijn.
Maar vooral blij omdat Lush tandpastatabletjes maakt die verpakt zijn in een klein kartonnen doosje en niet in een plastic tube.
Blij omdat ze shampoo, badschuim en massageolie maken in vaste vorm die ze verpakken in een composteerbaar papieren zakje. Een idee hoeveel plastic soep dat zou kunnen schelen, als we met zijn allen aan de shampoo- en bubble bar gaan?
Mensen die zo dwars tegen de stroming in zwemmen hebben mijn aandacht dus ben ik wat verder gaan kijken. Ik vond een website vol goed nieuws: dat ze aan fair trade doen, dat ze met biologische ingediënten werken, dat ze tegen de jacht en dierenproeven zijn, dat ze vegan producten hebben, dat ze goede doelen steunen, dat ze blijven zoeken naar betere, ecologischere versies van hun waren.
Ezra krijgt nu dus weer schuim in haar bad.
Ik dank u.
